bir yandan bakınca kemik kadro kaldığımız için (2 kişi biri ben kkanjsank) seviniyorum ama bir yandan da eskileri hatırlayınca o kalabalık arkadaş grubumu özlüyorum. aslında hiçbiri sebepsiz yere çıkmadı hayatımızdan ama yine de üzücü.
bazen telefonu elime alıyorum ve yazacak birini bulamıyorum. başıma bir şey gelse arayabileceğim 2.kişi yok. üzücü.
bazen telefonu elime alıyorum ve yazacak birini bulamıyorum. başıma bir şey gelse arayabileceğim 2.kişi yok. üzücü.